Kierunek: Ameryka!

Jak donosi nasz MSZ w poradniku "Polak za granicą" w Meksyku najczęstszym rezultatem porwań „ekspresowych” jest doprowadzenie do opróżnienia konta bankowego, kradzież kart płatniczych i innych wartościowych rzeczy, które cudzoziemiec ma przy sobie, a w porwaniach mogą brać udział osoby podające się za funkcjonariuszy policji, w Gwatemali ostrzega się przed podróżowaniem, zwłaszcza nocą, mało uczęszczanymi drogami, samotnymi spacerami po zapadnięciu zmroku, w Salwadorze działają bezwzględne gangi młodzieżowe tzw. Maras, a na porządku dziennym są napady rabunkowe z bronią w ręku, natomiast w Kostaryce, to już w ogóle jest rozrywkowo, bo zagrożenie dla turystów jest największe spośród całego regionu Ameryki Środkowej i stosunkowo liczne są gangi młodocianych przestępców, związanych z rynkiem narkotyków i prostytucji.

Zapewne rzeczywistość oglądana z perspektywy "tam" wygląda znacznie lepiej, niż obserwowana z "tu", przed komputerem, kilka tysięcy kilometrów dalej. Ale żeby się o tym przekonać trzeba na ziemiach owego "tam" postawić stopę.

Albo przynajmniej zdać się na wiarygodną relację kogoś, kto zrobi to za nas i dla nas.

Za kilkanaście godzin, jakie mi jeszcze zostało z tej dziwacznej doby, rozdętej o siedem godzin różnicy czasu między Polską a Meksykiem, w zmęczoną długim lotem twarz uderzy żar lejący się z nieba i odbijany od betonowej płyty lotniska, a w nozdrza wedrze się wilgotne, lepkie i gęste powietrze Półwyspu Jukatan. Witamy nad Morzem Karaibskim.

A to będzie dopiero początek.

Koniec czeka zaś w Panamie, za niecałe 40 dni.

Natomiast to, co będzie miało miejsce w środku, na przestrzeni paru tysięcy kilometrów, stanowić będzie treść tego bloga.

* * * * 

Nieco krócej niż w zeszły roku; może w nieco innej formie; a być może wspomniane gangi rozgniewanych młodocianych zupełnie uniemożliwią wieczorne przesiadywanie w kafejkach internetowych, walkę ze szczerbatą klawiaturą, ponaddźwiękowo wolnym łączem internetowym i ogólnym zmęczeniem materiału, którą tak polubiłem w Syrii i Libanie, i z bloga pozostanie jedynie marny ogryzek kilku lakonicznych wpisów.

W każdym razie będę próbował - dla Was i dla siebie - pisać, pokazywać zdjęcia, dzielić się, zaciekawiać.

Zapraszam. Zachęcam. Pozdrawiam.

Właściwie to pozdrawiamy razem z Maćkiem. 

A zachęcam do czytania, ale także i komentowania.

Adios!